ประมวลกฎหมายอาญามาตรา 305 (1) (2) และมาตรา 276, 277, 282, 283 และ 284 รวมทั้งข้อบังคับแพทยสภา พ.ศ. 2548 ประเทศไทยได้กำหนดให้ผู้หญิงสามารถยุติการตั้งครรภ์โดยแพทย์อย่างถูกต้องตาม กฎหมายได้ ในกรณีดังต่อไปนี้
| 1) การตั้งครรภ์นั้นส่งผลเสียต่อสุขภาพทางกายของผู้หญิง 2) การตั้งครรภ์นั้นส่งผลเสียต่อสุขภาพทางใจของผู้หญิง 3) ทารกในครรภ์มีความพิการรุนแรง 4) การตั้งครรภ์ที่เกิดจากการถูกข่มขืนกระทำชำเรา 5) การตั้งครรภ์ในเด็กหญิงที่อายุไม่เกิน 15 ปี (แม้ว่าเด็กหญิงจะไม่ได้ถูกล่อลวงหรือข่มขืนก็ตาม) 6) การตั้งครรภ์มาจากเหตุล่อลวง บังคับ หรือข่มขู่ เพื่อทำอนาจาร สนองความใคร่ |
การยุติการตั้งครรภ์ในประเทศไทยส่วนใหญ่ หากตีความตามเกณฑ์ข้างต้น ส่วนใหญ่เป็นการยุติการตั้งครรภ์ที่เข้าข่ายตามข้อกฎหมายทั้งสิ้น เพราะผู้หญิงมักประสบปัญหาที่สอดคล้องกับข้อกฎหมายข้อใดข้อหนึ่งอยู่แล้ว โดยเฉพาะความทุกข์ทางใจจากการตั้งครรภ์ไม่พร้อมด้วยเหตุและปัญหาต่างๆ ที่ผู้หญิงต้องเผชิญ
