“จะรีบมีแฟนไปทำไม? อยู่ในวัยเรียน ก็ต้องเรียนหนังสือสิ”
“เป็นเด็กเป็นเล็ก หัดมีแฟนแล้วเหรอ?”
“อย่าเพิ่งสนใจเรื่องอื่น ตั้งใจเรียนอย่างเดียวก็พอ”
ทำไมพ่อแม่เอาแต่พูดประโยคแบบนี้ ทำไมถึงไม่อยากให้มีแฟน ในเมื่อเราก็รู้สึกว่ามันไม่ได้มีอะไรเสียหายสักหน่อย จะห้ามทำไมนะ .. จริงๆ น้องๆ อาจจะรู้เหตุผลอยู่แล้วว่าที่พ่อแม่ท่านพูดไปก็เพราะความเป็นห่วง แต่จะให้เราทำไงได้ล่ะ ของแบบนี้มันไม่ได้จะห้ามกันง่ายๆ นี่นา
งั้นวันนี้เราลองมาดูกันดีกว่า ว่าจะทำยังไงให้เราทำตามหัวใจตัวเองได้ และโดนพ่อแม่บ่นน้อยที่สุด
1.ไม่ทำตัวให้พ่อแม่ต้องเป็นห่วง ความรับผิดชอบเป็นสิ่งที่สำคัญ ถ้าเรามีแฟน แต่การเรียนเราไม่ตก เราสามารถแบ่งเวลาได้ ช่วยเหลืองานบ้านของพ่อแม่ได้เหมือนเดิมหรือดีกว่าเดิม ก็ไม่มีอะไรที่ทำให้ท่านต้องบ่นเรา จริงไหม ?
2.คิดสักนิดก่อนทำอะไร ทุกอย่างที่เราทำ ย่อมมีผลที่ตามมาเสมอ ซึ่งผลก็สามารถเป็นไปในทางที่ดีและไม่ดีได้ทั้งคู่ ดังนั้นก่อนที่น้องๆ จะทำอะไร ถ้าเราหยุดคิดสักนิด ลองชั่งน้ำหนักดูถึงผลที่จะตามมาว่าจะทำให้เรามีความสุขหรือทุกข์ใจมากกว่ากัน ก็อาจจะช่วยป้องกันปัญหาที่จะเกิดขึ้นได้นะ
3.ให้ความสำคัญกับเป้าหมายอื่นๆ ด้วย ความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม เป็นแรงผลักดันในการใช้ชีวิต อาจทำให้เราอยากไปโรงเรียนเพื่อไปเจอเขา และทำให้เรามีความสุขเวลาได้คุยกัน แต่ในชีวิตยังมีอีกหลายเรื่องให้เราสนใจ เช่น โตขึ้นเราอยากทำอาชีพอะไร งานอดิเรกเราสนใจที่จะทำอะไร อยากลองทำ ต้องเรียนรู้จากที่ไหน การคิดถึงสิ่งพวกนี้ก็ช่วยเติมเต็มความสุขให้เราเหมือนกันนะ
นี่ก็เป็นเพียงตัวอย่างที่พี่เอามาแชร์ให้น้องๆ ฟัง เพื่อช่วยให้น้องรักษาสมดุลระหว่างการมีแฟนในวัยเรียนกับการรับผิดชอบในหน้าที่ของตนเองและการไม่ทำให้พ่อแม่เป็นห่วง .. การมีแฟนไม่ใช่เรื่องที่ผิดนะคะ แต่เราก็ต้องอยู่ในขอบเขตที่เหมาะสม ความรักไม่จำเป็นต้องรีบร้อน ถ้ามันใช่ เดี๋ยวมันก็ใช่เอง 😀
Kai-tom
