หนูเป็นเด็ก66ค่ะสอบเข้ามหาลัยปีนี้แล้วเป็นปีแรกที่เปลี่ยนข้อสอบหนูเตรียมตัวกับการสอบมาตั้งแต่จบมอสี่ขึ้นมอห้าเพราะหนูเป็นคนขี้เกียจสมองช้าหนูคงไปเก็บเร็วๆไม่ไหวหนูอยากเข้าทันตะค่ะ คะแนนข้อนข้างสูงหนูอยากได้รัฐบาลเพราะถ้าเป็นเอกชนที่บ้านคงจะส่งไม่ไหวหนูมีความคิดว่าถ้าได้มอรัฐบาลหนูจะขอทุนแล้วสอนพิเศษเอาเป็นเงินใว้ใช้จ่ายตอนนี้หนูอยู่บ้านกับคุณย่าซึ่งก่อนหน้านี้พ่อหนูติดคุกแล้วหนูได้มาอยู่กับคุณย่าที่บ้านหลังนี้หนูแทบจะไม่มีความสุขเลยในการใช้ชีวิตอยู่แต่ละวันสังคมยาเสพติดอะค่ะหนูกลัวมาก จนคุณพ่อเสียช่วงมอสามหนูอยากออกจากบ้านหลังนี้มากเพราะหนูคิดว่าคงไม่มีพันธะอะไรกันแล้วคนที่สร้างพันธะให้หนูกับบ้านหลังนี้ก็ได้ตายไปแล้ว แต่หนูไม่รู้จะไปไหนไปทำอะไรหนูคิดแค่ว่าหนูต้องเรียน เรียนเท่านั้นที่หนูจะได้มีโอกาศเลือก หนูตัดสินใจตั้งใจเรียนเรียนพิเศษหนักมากๆ จนตอนนี้หนูพึ่งสอบเข้ามหาลัยเสร็จหนูหลอกตัวเองตอนทำข้อสอบตลอดว่าทำได้มั่นใจ จนมาวันนี้วันที่ข้อสอบเริ่มหลุดออกมาพบว่ามันไม่เป็นแบบที่คิดถึงจะไม่มีเฉลยจริงจังแต่หนูก็รู้เลยว่าสิ่งที่ทำมาโดยตลอดนั้นไม่มีผลเลย หนูแค่อยากให้ตัวหนูมีชีวิตที่ดีไม่ยากนักรึใง ชีวิตหนูเจอกับความผิดหวังมาโดยตลอดขอได้มั้ยครั้งนี้หนูขอสมหวังได้มั้ย
เอาแต่ใจตัวเองไปไหม อยากให้ทุกสิ่งสมใจเราไปหมด มันเป็นจริงรึเปล่า คุณมีหน้าที่เตรียมตัวเองในการสอบให้ดี ทำข้อสอบเต็มที่ สุดท้ายผลออกมาเป็นอย่รงไรก็ต้องยอมรับมัน คะแนนอาจจะไม่ถึงคณะทันตะแล้วมีคณะที่เลือกรองลงมาไหม ทุกอย่างอยู่ที่คุณเลือกและต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เลือก อย่าโทษคนอื่น ไม่งั้นคุณจะไม่สามารถหาจุดบกพร่องของตัวเองและแก้ไขได้
ครอบครัวก็สำคัญ เหมือนคุณจะไม่อยากอยู่กับคุณย่าอีกเพราะพ่อเสียแล้ว เราไม่ทราบความสัมพันธ์ของคุณกับย่าจึงแนะนำไม่ได้ว่าควรอยู่ด้วยกันหรือแยกไปอยู่คนเดียว การอยู่คนเดียวมันเหงานะแล้วจะจัดการอารมณ์ความรู้สึกตัวเองอย่างไร อยู่กับครอบครัว ยังไงซะก็ยังมีคนคุย คุณเปลี่ยนคนอื่นเปลี่ยนโลกไม่ได้ เปลี่ยนตัวเองง่ายกว่า ยอมรับว่าโลกเราก็งี้แหละ ชีวิตจะได้ไปต่อ
คุณเลือกมองบนคุณก็จะทุรนทุรายไปให้ถึง มองล่างก็จะรู้สึกว่าตัวเองยังโชคดีกว่าคนอีกเป็นล้านๆที่เขาทุกข์ยาก อยู่ที่คุณเลือกแล้วล่ะ