ตอนนี้เรียนพยาบาลอยู่ปี3เทอม2 ปิดเทอมอยู่ เหลือขึ้นฝึกมารดาทารกและการผดุงครรภ์อีก 6 อาทิตย์ก็จะจบปี3 เตรียมขึ้นปี4 แต่กว่าจะผ่านมาถึงจุดนี้เหนื่อยและทรมานมากจริงๆ ร้องไห้ทุกวัน เครียดกดดัน มีความคิดว่าเราไม่ได้เก่งมากทุกอย่างลำบากไปหมด แต่เพื่อนคนอื่นๆก็เป็นเหมือนเราแค่เขาไม่ได้บ่นเหมือนเราเฉยๆ เวลาพ่อแม่ไปส่งกลับหอวันอาทิตย์แทบไม่กล้าจะก้าวเท้าลงจากรถเลยด้วยซ้ำ เวลาเล่าให้พ่อแม่ฟังเขาก็ได้แต่บอกให้เราทน แต่เรารู้สึกว่าเราทนมามากแล้ว จนตอนนี้รู้สึกว่าทนไม่ไหวแล้วอยากลาออกมากๆ ไม่มีใครเข้าใจเลย สภาพแวดล้อมเพื่อนที่อยู่กลุ่มเดียวกันก็ไม่ดีเห็นแก่ตัวมากๆ ถึงแม้เราจะพยายามคิดในแง่ดีเพื่อให้ตัวเองมีแรงเรียนต่อไปได้มันก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้นอยู่ดี จะลาออกก็ต้องเสียค่าปรับสองเท่า บ้านก็ไม่มีเงิน ตัวเราทนเรียนต่อไปไม่ไหวแล้ว ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป บางทีมีความคิดที่ว่าถ้าเราหายไปไม่มีใครจำได้คงจะดี เราก็ไม่ต้องรับรู้อะไร คนอื่นก็ไม่เดือดร้อน เลยอยากถามว่าเราจะต้องจัดการกับปัญหานี้อย่างไรดี