ประมาณปีที่ผ่านมาฉันอยากร้องไห้ทุกวันแต่ก็ร้องไม่ออกเลยอยากร้องไห้ออกมามากๆแล้วก็จะรู้สึกทรมานมากๆด้วยแต่ตอนนี้ก็ดีขึ้นแล้ว หลังจากมีอาการนี้และเริ่มดีขึ้น ช่วงเปิดเทอมภาคเรียนที่1 เวลาฉันเห็นคนเยอะๆจะรู้สึกใจสั่น ใจเต้นแรง เหงื่อออก ตัวสั่น หายใจไม่ออก หายใจเหนื่อยหอบ คลื่นไส้ มวนท้อง วิงเวียนเหมือนจะเป็นลม รู้สึกไม่ใช่ตัวเอง กลัวว่าจะควบคุมตัวเองไม่ได้ รู้สึกชาไปทั้งตัว ร้อนไปหมด จะรู้สึกแบบนี้เวลาเห็นที่ๆคนเยอะๆไม่ว่าจะเห็นจากที่ไกลๆหรือใกล้แต่ตอนนี้ไม่ค่อยเป็นแล้วแต่จะเป็นเวลาไปยังสถานที่ ที่ไม่คุ้นเคย ไม่รู้ว่าฉันจะคิดมากไปรึป่าว ช่วงนี้ก็เครียดกับเรื่องที่บ้าน เรื่องเพื่อน เรื่องตัวเอง รู้สึกเหนื่อยกับทุกอย่างไม่อยากรับรู้อะไรแล้วยิ่งรับรู้ยิ่งแก้ปัญหาไม่ได้ทั้งเจอเรื่องกดดันและการบังคับของที่บ้านในเรื่องเรียนต่อและทั้งที่บ้านก็มีปัญหาทุกคนในบ้านชอบเอาปัญหามาบอกที่ฉันเสมอตอนนี้ฉันรู้สึกว่าไม่อย่างรับรู้อีกต่อไปแล้วแต่ละวันฉันเจออะไรที่แย่ๆมาพอแล้วมันเหนื่อยมากและบางครั้งก็ท้อไม่รู้ว่าจะหันไปพึ่งใครที่ไหนได้หันไปทางไหนก็ไม่มีใครอีกอย่างฉันรู้ว่าทุกคนย่อมมีปัญหาในแต่ละวันของตัวเองเหมือนกับที่ฉันเจอฉันก็เลยไม่อยากไปคุยหรือปรึกษากับใคร