เป็นนักศึกษาจบใหม่พึ่งได้มาทำงานตอนเรียนกับตอนทำงานไม่เหมือนกันเลย พอเรียนจบมาความรับผิดชอบเยอะมากภาระก็เยอะเครียดจากปัญหาครอบครัวพอมาที่ทำงานก็เครียดเรื่องงานอีก ทำงานก็ไม่ได้เรื่องเบลอไปหมด ไม่มีสมาธิ ทำอะไรก็ช้า ฟังคำสั่งเรื่องงานไม่ค่อยรู้เรื่องต้องคอยย้ำอยู่ตลอด ลืมง่าย กระวนกระวายมือสั่นหัวใจเต้นแรง ไม่อยากทำอะไรเลยอยากนอนเสยๆอยากหนีไปไกลๆ พอเจอปัญหาต่างๆก็อยากหนีอยากเริ่มต้นใหม่บางครั้งก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ ไม่อยากยิ้มไม่อยากหัวเราะไม่อยากพูด อยากอยู่คนเดียวอยากอยู่เงียบๆ ความรู้สึกแบบนี้เป็นมาประมาณ 3 ปีแล้วค่ะ
น่าจะเข้าข่ายวิตกกังวลสูง จะถึงกับเป็นโรคซึมเศร้ารึเปล่า คงต้องให้หมอประเมิน แนะนำไปหาหมอ พบจิตแพทย์ ยาจะช่วยให้สารเคมีในสมองคุณกลับมาปกติ หลับได้ ไม่วุ่นวายใจ
เป็นเรื่องปกติที่ตอนทำงานจะมีความรับผิดชอบมากกว่าตอนเป็นนศ.ฝึกงานเพราะคุณเรียนจบแล้ว สังคมที่ทำงานก็คาดหวังคุณเต็มที่ สิ่งที่คุณควรทำก็ต้องโฟกัสที่งาน มีสมาธิ ตั้งใจทำงาน หากขี้ลืมให้จดทุกสิ่งที่ต้องทำตามลำดับความสำคัญ เรียนรู้ให้เร็วทั้งจากการเรียนรู้ด้วยตนเองและรุ่นพี่ที่มีประสบการณ์
ปัญหาที่บ้านก็พยายามให้มันอยู่ที่บ้าน อย่าเอามาปะปนกับที่ทำงาน บางทีปัญหาไม่ได้เกิดจากเราแต่เรารับมันมา เท่ากับเอาความเครียดมาเพิ่มให้ตัวเอง คิดเสมอว่าปัญหาของใครคนนั้นต้องแก้เอง คุณอาจจะร่วมให้ความเห็นหรือช่วยได้บ้างแต่ไม่ควรรับมาทั้งหมด ไม่งั้นคนที่ก่อปัญหาจะไม่เรียนรู้อะไรเลย
ถ้าเครียดมาก ระหว่างนี้ถ้ายังไม่ไปหาหมอ ให้หาเวลาให้ตัวเองวันละ ๓๐ นาที ไปวิ่งออกกำลังกายในสวนสาธารณะใกล้บ้านให้เหงื่อออกทุกวัน พอสมองหลั่งสารความสุขคุณจะรู้สึกผ่อนคลายขึ้น
อย่าลืมไปหาหมอนะคะ เริ่มจากหมอที่รพ.ที่เราขึ้นสิทธิการรักษาพยาบาลอยู่(ประกันสังคมหรือบัตรทอง) ถ้าเกินขีดควมสามารถของหมอ เขาจะส่งตัวไปรพ.จิตเวชเอง