ในสถานการณ์การรังแกกันที่เกิดขึ้นโดยส่วนใหญ่ ไม่ได้มีเพียงคนรังแกกับคนถูกรังแกเท่านั้น แต่ยังมีบุคคลสำคัญที่มีอิทธิพลต่อการรังแกที่เกิดขึ้นอย่างมาก นั่นคือ “คนดู หรือ คนเห็นเหตุการณ์” จากงานวิจัย พบว่า ส่วนมากร้อยละ 85 ของการรังแกจะมีคนเห็นเหตุการณ์อยู่ด้วย และแทบจะไม่มีผู้ใหญ่ เลิฟแคร์ไม่รังแกกัน จะพามารู้จักว่า “คนดู” สำคัญอย่างไร และในฐานะคนดู เราสามารถทำอะไรได้บ้าง
คนดู หรือ คนเห็นเหตุการณ์ (Bystanders) เป็นบทบาทหนึ่งที่พบเมื่อเกิดการรังแก เป็นคนอยู่ร่วมในเหตุการณ์ อาจเป็นคนที่ “เชียร์” คนที่กำลังรังแกคนอื่นอยู่ หรือ คนที่ “ยืนดูเงียบๆ” หรือคนที่ “เดินหนี” ไปจากสถานการณ์นั้น ซึ่งไม่ได้ช่วยคนที่กำลังถูกรังแกหรือช่วยหยุดพฤติกรรม ส่งผลให้การรังแกเกิดขึ้นหรืออาจรุนแรงมากขึ้น แต่ถ้าคนเห็นเหตุการณ์เข้ามาขัดขวาง ส่วนใหญ่การรังแกกันมักจะหยุดอย่างรวดเร็วคนดู/คนเห็น จึงมีบทบาทสำคัญมากๆ ที่จะช่วย “หยุด” การรังแกได้
แต่ทำไม? คนดูส่วนใหญ่จึงเลือกที่จะ “เพิกเฉย” ต่อการรังแก ทั้งๆ ที่เป็นบทบาทสำคัญที่จะช่วยเหลือคนที่โดนรังแกได้
นั่นเป็นเพราะ คนที่เห็นเหตุการณ์ มองการรังแกเป็นเรื่องปกติธรรมดา เป็นเรื่องระหว่างคนรังแกกับคนถูกรังแก ไม่เกี่ยวกับตัวเอง ไม่ใช่เรื่องของเราว่างั้นเถอะ ไม่ควรเข้าไปยุ่ง หรือ กลัวว่าจะเป็นเป้าหมายรายต่อไป หรือ บางคนก็ไม่รู้จริงๆ ว่าควรทำอย่างไร บางคนก็รู้สึกสนุกไปด้วย ออกแนวสะใจ ซึ่งการนิ่งเฉยนี้เอง จะยิ่งทำให้การรังแก การใช้ความรุนแรงกับคนอื่นได้รับการยอมรับว่า “ทำได้” หรือ “เป็นปกติ” และทำให้สังคมในห้องเรียน ในโรงเรียน เป็นที่ที่ไม่ปลอดภัย และน่าอยู่อีกต่อไป
แล้วถ้าน้องๆ อยู่ใน ฐานะคนดู/คนเห็น จะทำอย่างไรได้บ้างที่จะช่วยเหลือ โดยที่เราไม่เดือดร้อนล่ะ? ไม่ต้องห่วงค่ะเลิฟแคร์ไม่รังแกกันมีวิธีมาฝากค่ะ น้องๆสามารถเลือกใช้ตามสถานการณ์ได้ ไปดูกันเลย!
1.ชวนเพื่อนๆ เป็นกลุ่ม เข้าไปช่วยเพื่อนที่ถูกรังแก ใช้ “พลังกลุ่ม” ทำให้คนที่รังแกไม่กล้าทำร้ายเพื่อนที่เราเข้าไปช่วย
2.พูดกับคนที่รังแกว่า “หยุด” หรือตะโกนว่า “ครูมาแล้ว” ก่อนที่การรังแกจะเกิดขึ้น แล้วรีบพาคนถูกรังแกออกมาให้เร็วที่สุด
3.ไม่สนใจหรือเพิกเฉยต่อคนที่รังแกคนอื่น และให้ความสำคัญกับคนที่ถูกรังแก เช่น ชวนเข้ากลุ่มด้วย
4.บอกผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้สถานการณ์มากที่สุด เพื่อให้รีบมาช่วยหยุดการรังแกที่เกิดขึ้น
5.หากโรงเรียนมีจุดแจ้งเหตุ ให้รีบแจ้งเหตุตามช่องทางนั้นๆ โดยเร็วที่สุด
เห็นไหมคะว่า น้องๆ สามารถช่วยเหลือเพื่อนที่ถูกรังแกได้ไม่ยากเลย ในฐานะคนที่เห็นเหตุการณ์เพียงแค่เราไม่“เพิกเฉย” ต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เท่านี้ก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีที่จะทำให้การรังแกค่อยๆ หายไปจากสังคมในห้องเรียนได้แล้วค่ะ
