เดาว่าคุณเป็นวัยรุ่นและน้องที่อายุห่างจากคุณมากก็น่าจะยังอยู่ในวัยพรีทีน(ก่อนวัยรุ่น) ก่อนอื่นคุณต้องทำความเข้าใจพัฒนาการทางอารมณ์ของวัยคุณและวัยของน้องคุณ วัยรุ่นต้องการพื้นที่ส่วนตัว ไม่ชอบให้ใครมายุ่ง(ในเรื่องบางเรื่อง) แม้แต่พ่อแม่ก็ไม่อยากให้มายุ่งวุ่นวาย เพื่อนสำคัญมากสำหรับวัยรุ่น การใช้เวลาอยู่กับเพื่อนมากไปก็ทำให้พ่อแม่อดห่วงไม่ได้ 
ส่วนน้องที่อยู่ในช่วงวัยเด็กต่อวัยพรีทีนที่เขามีนิสัยเอาแต่ใจตนเอง จริงๆแล้วการเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจะค่อยๆคลายตัวเมื่อพ้นวัยเด็ก แต่ก็นั่นแหละขึ้นกับการเลี้ยงดูของพ่อแม่ด้วย ถ้าพ่อแม่โอ๋มาก ตามใจมาก น้องเขารู้ทางพ่อแม่ ก็ใช้วิธีการเดิมๆในการเรียกร้องในสิ่งที่ต้องการ แบบนี้ไม่ดี โตไปจะอยู่ยากเพราะต้องการให้ทุกคนเอาใจแต่น้องคุณไม่ใช่น้องเขา ไม่จำเป็นต้องเอาใจ
ดังนั้น คุณเป็นพี่ สามารถคุยกับน้องได้เมื่อน้องเอาแต่ใจโดยไม่มีเหตุผล คุยดีๆ สั้นๆ กระชับ ไม่ใช่บ่น ด่า บอกพฤติกรรมที่อยากให้เขาทำอย่างชัดเจน เช่น ไปทำการบ้านให้เสร็จก่อนถึงจะมาเล่นเกมได้ครึ่งชม. 
ลองดูนะคะ ดีแล้วที่คุณพยายามควบคุมอารณ์ตัวเอง ไม่หัวร้อนง่าย