ไม่ต้องสงสัยเลยว่า บทกวี สามารถให้เรารู้สึกหวั่นไหวได้ เรื่องราวข้างล่างนี้ จะทำให้คุณยิ้มได้อย่างแน่นอน หรือไม่ก้ออาจทำให้ต้องเช็ดน้ำตากันเลยทีเดียว
สิ่งที่อาจสร้างความประหลาดใจให้กับคุณก็คือมันถูกเขียนโดยหนุ่มน้อยคนหนึ่งที่ป่วยเป็นโรคออทิสซึ่ม แม้แต่ครูก็ยังตกใจ โดยปกติแล้วบทกลอนง่ายๆธรรมดาๆ ใครๆก้อเขียนได้ แต่บทกลอนของเด็กคนนี้ สมควรได้รับการบันทึกไว้อย่างยิ่ง
เด็กคนนี้ ชื่อ เบนจามิน จีโร อายุ 10 ปี จาก เมือง แพทส์เบิรก์ รัฐนิวยอร์ค มีอาการของโรคแอสเพอร์เจอร์ (Asperger) ซึ่งเป็นออทิสติกรูปแบบหนึ่ง เขาได้รับการบ้านให้เขียนบทกลอนขึ้นมาบทหนึ่ง โดยมีคำบังคับขึ้นต้นให้สองคำในแต่ละประโยค ที่เหลือก้อแล้วแต่เขาจะแต่งมันขึ้นมาเอง
เบนจามินใช้งานที่ได้รับมอบหมายนี้ อธิบายถึงความรู้สึกของคนที่อยู่ในโลกของออทิสติก ผลลัพธ์ในสิ่งที่เขาเขียนออกมา มันน่า มหัศจรรย์ยิ่ง
เบนจามิน รู้สึกอยู่เสมอว่าเขาไม่เหมือนใคร เพราะเขาเป็นเด็กออทิสติก บางครั้งเขารู้สึกว่าเขาแตกต่างจากเด็กคนอื่น ๆ อย่างเห็นได้ชัด บทกลอนของเขา ที่เริ่มด้วยคำว่า “ ฉันเป็น I Am” ได้แสดงถึงอารมณ์ของเขาได้อย่างพิเศษ และเมื่อคุณอ่านคุณจะเห็นว่าเขาเป็นหนุ่มน้อยที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน พ่อแม่ของ เบนจามิน ถึงกับอึ้ง หลังจากที่ได้อ่านบทกลอนของเขา
บทกลอนของเบนจามินที่สะเทือนอารมณ์คนอ่านได้มากที่สุดอยู่ที่ตอนท้าย ที่เขาบรรยายถึงความรู้สึกโดดเดี่ยวและโหยหาการเป็นที่ยอมรับ ซึ่งเขาเขียนได้ดีกว่าผู้ใหญ่หลายคน เบนจามินเขียนว่า “ฉันจะบอกว่า “ฉันรู้สึกเหมือนถูกลอยแพ” แต่ก้อยังฝันถึงวันที่ฉันจะไม่เป็นไร ฉันพยายามที่เข้ากับคนอื่นให้ได้ และหวังว่า สักวันฉันจะทำได้ ฉันเป็นคนแปลก ฉันเป็นคนแตกต่าง”
บทกลอนนี้ได้ถูกแชร์ครั้งแรกบนโลกออนไลน์และหลังจากนั้นมันก็แพร่ระบาดไปทั่วอินเทอร์เน็ต สมาคมออทิสติกแห่งชาติ ได้ทำให้บทกลอนของเบนจามินเด่นขึ้นมา และแชร์ให้กับผู้ติดตามของสมาคม ตอนนี้ผู้คนทั่วโลกได้เล็งเห็นและเข้าใจถึงความรู้สึกของคนที่อยู่ในโลกของคนพิเศษได้ดีขึ้น
I wonder if you are too ฉันสงสัยว่า คุณจะ เป็นแบบฉันมั้ย
I hear voices in the air ฉันได้ยินเสียงต่างๆในอากาศ
I see you don’t and that’s not fair ฉันรู้ ว่า คุณคงไม่ได้ยินหรอก และมันช่างไม่ยุติธรรมซะเลย
I want to not feel blue ฉันไม่อยากรู้สึกเศร้า
I am odd, I am new ฉันเป็นคนแปลก ฉันเป็นคนแตกต่าง
I pretend that you are too ฉันหลอกตัวเองว่า คุณคงเป็นแบบฉัน
I feel like a boy in the outerspace ฉันรู้สึกเหมือนกับว่าฉันเป็นเด็กชายที่อยู่ในอวกาศ
I touch the stars and feel out of place ฉันสัมผัสดวงดาวต่างๆ และ รู้สึกว่า ฉันไม่มีตัวตน
I worry what others might think ฉันกังวลว่า คนอื่นๆจะคิดยังงัยกับฉัน
I cry when people laugh, it makes me shrink ฉันร้องไห้ ตอนที่คนอื่นๆ หัวเราะฉัน และนั่นทำให้ฉันรู้สึกตัวเล็กลงไปเรื่อยๆ
I am odd, I am new ฉันเป็นคนแปลก ฉันเป็นคนแตกต่าง
I understand now that so are you ฉันเข้าใจว่า ตอนนี้ คุณคงเป็นแบบฉัน
I say “I feel like a castaway” ฉันจะบอกว่า “ฉันรู้สึกเหมือนถูกลอยแพ”
I dream of a day that that’s ok แต่ก้อยังฝันถึงวันที่ฉันจะไม่เป็นไร
I try to fit in ฉันพยายามที่เข้ากับคนอื่นให้ได้
I hope that someday I do และหวังว่า สักวันฉันจะทำได้
I am odd, I am new ฉันเป็นคนแปลก ฉันเป็นคนแตกต่าง”
ภาพปกโดย OpenClipart-Vectors จาก Pixabay
