รู้สึกว่าตนเองวิตกกังวลแบบเริ่มไม่สมเหตุสมผล เช่น
1. กลัวประเทศล่มสลายจากสงครามกลางเมืองเพราะรัฐบาลและสถานการ์โควิท
2. แค่แปะถุงยางกลับด้านแค่นิดเดียวแล้วรีบกลับด้านก็กลัวทำแฟนท้อง
3. กลัวอาหารหมดจากห้างจากสถานการณ์ล็อกดาวน์
4. กังวลว่าแฟนไม่ตั้งใจคุมกำเนิดเลย ให้เราคุมด้วยถุงยางอย่างเดียว กลัวพลาด
ผมกังวลเกินไปไหมครับ
ข้อ 2,4 เป็นสิ่งที่คุณกัวลใจแต่โอกาสเกิดขึ้นน้อยถึงน้อยมาก ที่สำคัญคุณควบคุมได้โดยเลือกที่จะทำต่อหรือหยุด
ส่วนอีก 2 ข้อ เราทำอะไรไม่ได้มากในเวลานี้เพราะคนที่กำหนดกฎเกณฑ์ นโยบาย ไม่ใช่เรา และเขาไม่ฟังเสียงประชาชนด้วย เราทำได้แค่แสดงความเห็นผ่านสื่อต่างๆ ช่วยผู้อื่นที่ลำบากกว่าเราในสถานการณ์โรคระบาดอันย่ำแย่ หากพอมีเวลาออกไปเป็นอาสาส่งยารักษาโรค ส่งออกซิเจน แล้วคุณจะยุ่งจนไม่มีเวลามาคิดเรื่องที่คุณกังวลอยู่ ช่วยได้เยอะ
ในทางศาสนาคริสต์ พระเจ้าบอกเราว่า “เวลาทุกข์ใจ ให้ออกไปช่วยเหลือผู้อื่น”