สวัสดี เรามีเรื่องอยากปรึกษา
เราเป็นลูกคนเดียวแต่เมื่อปีก่อนพ่อกับแม่เรารับลูกญาติมาเลี้ยงด้วยคนหนึ่ง ก่อนหน้าจะรับเขามาเราต่อต้านเล็กน้อย แม่เราก็กังวลพยายามพูดแล้วคุยกับว่าทำไมถึงต้องทำแบบนี้เราก็พยายามเข้าใจ ตอนนี้ก็รับเขามาอยู่ด้วยได้ปีกว่าแล้ว เรารู้สึกแย่มากเหมือนทุกอย่างต้องหารสองตลอด เราได้อะไรเขาต้องได้ เขามาอยู่ค่าใช้จ่ายก็เพิ่มขึ้นพ่อกับแม่ก็เครียดเราถูกลดค่าใช้หรือไม่ก็ต้องแบ่งกับเขา ญาตคนอื่นก็สงสารเขาพยายามซื้อสิ่งของมาให้เขาพ่อกับแม่ก็พยายามเติมเต็มเขา แต่เราล่ะทุกคนมองเราเหมือนเป็นมารร้าย เห็นแก่ตัว เราให้เกียรติเขานะแต่เขาไม่ เราพยายามปรับกับเขาแต่เขาไม่ปรับเขากับเรา เดี๋ยวนี้เราทำอะไรก็ผิดเรารู้สึกแย่มาก อยากร้องไห้ตลอด ต่อหน้าเรายิ้ม พูดสนุกเฮฮาเหมือนไม่มีอะไร เราอยากระบายให้คนฟังก็ไม่มีใครสนใจ เราอยากบอกพ่อกับแม่แต่ก็ไม่อยากให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจ
สรุปเลยก็ได้ เรารู้แย่ที่เราไม่สามารถใช้ชีวิตได้เหมือนเดิม เราเหมือนโดนแย่งความรัก เหมือนโดนแย่งทุกอย่างที่เคยมี