ตั้งแต่จำความได้ ที่บ้านมีแต่หนี้สิน ที่เกิดจากแม่
ปัญหาคือแม่โกหกเสมอ ว่าไม่ได้เอาเงินไปทำอะไร
แต่จะมาขอเงินเรากับพี่สาวเสมอ จนถึงขั้นขโมย
เรื่องเกิดตั้งแต่มัธยมจนตอนนี้อายุ30-33 กันแล้ว พี่สาวมีลูกสาว และพึ่งเลิกกับสามีไป ส่วนหนึ่งเพราะเขาไปได้ออกไปอยู่กันเอง แต่อยู่บ้านกับพ่อแม่ คงอึดอัดและสามีเขาไปมีเมียน้อยในที่สุด
หลานสาวตอนนี้โตมากับตายาย ตาขี้โมโหและชอบพูดคำหยายมากๆ แต่ก็รักและดูแลทุกคนอย่างดี แต่วันไหนที่เขาโมโหด็จะพูดคำหยาบมากเกินไปจนเรารับไม่ได้ โดยเฉพาะถ้าด่าเด็ก
เราไม่อยากให้หลานโตมาในครอบครัวแบบนี้แต่มันหลีกเลี่ยงไม่ได้ ส่วนตัวเราคงแก้ไขไม่ทันแล้ว เรามีปมในใจ ทีแผล แต่อาศัยการสวดมนต์และปล่อยวาง และการออกไปจากสังคมนี้ให้เร็วที่สุด แต่เราไม่อยากทิ้งหลานเอาไว้ให้โตมาแบบมีแผลเหมือนเรา เพราะขาดพ่อไปคนนึงแล้ว
นี่คือเรื่องหลายต่อหลายปีที่ย่อให้มันสั้นเท่านี้
คุณไม่ได้ถามคำถามมาแต่ในเรื่องเล่ามีความกังวลอยู่ทั้งของตัวเอง/ครอบครัวและหลาน ปัญหาภายในครอบครัวแน่นอนส่งผลถึงทุกคน ที่น่าห่วงคือเด็กเพราะเขากำลังเติบโต กำลังซึมซับทุกอย่าง ผิด/ถูก/ดี/เลว ยังคิดเองไม่ได้ดี เด็กไม่จำเป็นต้องมีพ่อแม่ครบทั้ง 2 คน ขอมีเพียง 1 คนที่รักและดูแลเขาได้ตลอดช่วงที่เขายังต้องการผู้ใหญ่คอบชี้แนะแนวทาง เตรียมเขาให้ดีพอเป็นวัยรุ่นแล้วปัญหาจะน้อย
อย่างไรก็ตามคุณไม่ใช่แม่ แนะนำให้คุยกับแม่เขาว่าจัเลี้ยงลูกอย่างไร อยากเห็นลูกเป็นยังไงเมื่อเขาโตขึ้น มีหมุดหมายชัดเจนแล้วก็มุ่งมั่นเลี้ยงให้ได้ตามที่หวัง สิ่งแวกล้อมสำคัญมาก ส่วนพ่อแม่คุณยากมากที่จะเปลี่ยน อายุขนาดนี้แล้ว ต้องยอมรับว่าพ่อแม่ก็เป็นคน มีผิดมีพลาดได้ บางคนจนตายก็ไม่แก้นิสัยเดิม ต้องทำใจ จัดการที่ตัวเราให้รับมือให้ได้พร้อมกับปกป้องหลานไปด้วย ถ้าหลานโตพอจะคุยรู้เรื่องก็สอนหลานให้รับมือกับตายาย ดีที่สุดคือหนีเวลาที่เขาโมโห อย่าอยู่ใกล้ หลีกเลี่ยงการปะทะความรุนแรง
ปล. การที่ผู้ชายนอกใจคือนอกใจ สาเหตุอึดอัดจากคนในครอบครัวฟังดูข้างๆคูๆ