สวัสดีครับคุณหมอ ผมมีปัญหาเรื่องชีวิตเซ็กครับ
ผมกับแฟนเราอายุ 23 ทั้งคู่ คบกันมาเกือบ7ปีแล้วครับ
ปัจจุบันก็ทำงาน ช่วงแรกคบใหม่ๆเราทำกันทุกวันครับ
แต่เราทั้งคู่ต่างก็มีการช่วยตัวเองบ้างในบางโอกาส เช่น ตอนที่เราต่างคนต่างอยู่บ้านเพราะยังเรียนมัธยมเลยต้องพักกับพ่อแม่ มีคอลกันดูของลับกันบ้าง
มาที่ปัจจุบัน พักหลังมานี้(พักใหญ่ๆเป็นระยะเวลานานเลยทีเดียว) ผมรู้สึกว่าเธอไม่ค่อยมีความต้องการ น้อยลงจนน่าตกใจ มันทำให้ผมอึดอัด เราทะเลาะกันบ่อยมาก และผมมองว่าปล่อยเป็นเช่นนี้ต่อไปความสัมพันธ์นี้ของเราคงจะต้องจบลงแน่ครับ พวกผมได้มีการไปมาหาสู่กันที่บ้าน และก็สัญญาใจกันแล้วว่าจะแต่งงานกัน แต่เนื่องจากผมคุยกับเขาไม่ได้ เขาเป็นคนมีกำแพงและถ้าคุยก็จบลงที่ทะเลาะตลอด ผมสังเกตุได้ว่าไม่ไช่แค่ความต้องการมีเซ็กของเธอลดลงเท่านั้น แต่เธอไม่ช่วยตัวเองเลยมาเป็นระยะเวลาเกิน 4 เดือน ซึ่งผิดวิสัยมากๆครับ (ลืมมองภาพปัจจุบันคือเราอยู่ด้วยกันแล้ว) คู่เราต่อให้อยู่ด้วยกันก็มีบ้างที่แต่ละคนจะมีช่วยตัวเองบ้างซึ่งปกติของคู่เรา สิ่งนี้ทำให้ผมหงุดงิดใจและช่วยตัวเองบ่อยขึ้น
จนผมได้ถึงบางอ้อจากไปฟังรายการน้าเน็คแล้วมีผู้ชมท่านนึงเขาโทรไปเล่าว่า ตัวเธอนั้นไม่ค่อยมีอารมณ์ทางเพศหลังจากทานยาคุมมาเป็นระยะเวลานึง
ซึ่งแฟนผมนั้นก็ทานยาคุมครับแต่ไม่รู้ว่ายี่ห้อเดียวกันมั้ย ทีนี้ผมเลยเดาว่าเจ้านี่แหละตัวการของปัญหา
สรุปครับคุณหมอ ผมอยากจะให้คุณหมอช่วย
ทางใดทางหนึ่งของปัญหาของผมครับ
1. ผมอยากให้คุณหมอแนะนำทางเพื่มระดับความต้องการทางเพศของแฟนผม เพื่อรักษาชีวิตคู่ของเรา
2.ผมอยากทราบว่าฮอโมนใดบ้างที่มีผลต่อความต้องการทางเพศของผู้หญิง และแต่ละฮอโมนส่งผลมากน้อยยังไง
3.พอจะมียารักษาอาการของแฟนผมมั้ย และแฟนผมควรหยุดกินยาคุมมั้ย (ปล. ถ้าหมอแนะนำว่าหยุดกินยาคุม ก็รบกวนช่วยบอกผมด้วยว่ามียาอะไรช่วยมั้ยครับ)

1 Answers

Nurse ตอบเมื่อ 11 ชั่วโมง ที่แล้ว

คุณคบอยู่กับแฟนมาเกือบ ๗ ปี และอยากให้ความต้องการทางเพศยังเหมือนเดิม ลองคิดดูว่ามันเป็นไปได้หรือ เมื่อตอนที่เป็นวัยรุ่นเป็นช่วงที่อยากรู้อยากเห็นโดยเฉพาะในเรื่องเซ็กส์ อยากลองโดยที่ไม่คิดอะไรมากมาย ลุยไปข้างหน้าอย่างเดียว พอถึงตอนนี้ อะไรๆมันราะอะก็น่าจะเปลี่นไปแล้ว คุณทั้งสองก็มีประสบการณ์ทางเพศแล้ว อาจจะไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นอีกทั้งที่คุณทั้งสองยังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์
คุณอยาก เข้าใจได้ แต่แฟนคุณไม่อยากก็ควรจะเข้าใจเธอเหมือนกัน คุณเคยถามเธอไหมว่าเพราะอะไรจึงไม่อยาก(อย่าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลที่แฟนต้องหมุนตามคุณ) ตอนนี้เธอมีความเครียดอะไรบ้าง ชอบ/ไม่ชอบให้ทำอะไร เคารพในการตัดสินใจของเธอ ถ้าคุณอยากรักษาชีวิตคู่ของคุณ คุณควรฟังมากกว่านี้ ไม่ใช่ไปทำให้เธอมีเซ็กส์กับคุณให้ได้เหมือนเดิม มันดูเห็นแก่ตัวไปหน่อย
ฮอร์โมนในยาเม็ดคุมกำเนิด ไม่ได้มีผลต่อความต้องการทางเพศ ส่วนมากที่คนลดกิจกรรมทางเพศเป็นเพราะ ภาระการงานที่ยุ่งเหยิงในแต่ละวัน เหนื่อยไม่มีอารมณ์ เครียดจากปัญหานานา สิ่งเหล่านี้ไม่มีฮอร์โมนใด/ยาที่รักษาได้ มีแต่ความเห็นอกเห็นใจ เอื้ออาทรและการสนับสนุนช่วยเหลือ คุณแน่จริงต้องหาให้เจอ
………………………………………………………………………….

เมื่อวานตอนขอคำปรึกษา ก็เฝ้ารอคำตอบด้วยใจจดจ่อ
แต่จากการอ่านคำตอบที่ได้ก็ตกใจและใจหาย…
เป็นการตอบที่ไร้ซึ่งตรรกะ และหาประโยชน์ใดๆไม่ได้เลย
คุณไม่มีจิตสำนึกต่อสังคม รวมถึงไม่มีพื้นฐานจิตใจที่เหมาะกับอาชีพนี้เลยสักนิด ถ้าคำพูดที่จะปล่อยออกมานั้น หาดีไม่ได้ ไม่จรรโรงจิตใจ ไม่เกิดประโยชน์ต่อสังคม ไม่เป็นผลดีกับใคร คุณควรจะเงียบไว้เสีย เพราะมันย้อนกลับมาเข้าตัวคุณ
ต่อไปนี้ผมจะชี้แจงประเด็นที่คุณกล่าวหาผม ซึ่งเป็นการกล่าวหาอย่างผู้ด้อยปัญญา ไม่ได้ผ่านการคิด วิเคราะห์ ให้ดีก่อนจะตอบ
1.) คบกันมา 7 ปีจะหวังให้เหมือนเดิมทำได้หรือ
ตอบ ถ้าคุณอ่านบทความของผมด้วยความตั้งใจข้อนี้คุณคงไม่พูดแบบนี้ ผมได้เขียนไปในบทความแล้วว่า ผมได้มีการช่วยตัวเองมากขึ้น ถึงจะหงุดงิดแต่ผมก็เก็บเอาไว้ในใจ นี่คือการปรับตัวไงครับ คุณเนิส //แต่ถ้าคุณมีทักษะในด้านการครองเรือนอยู่บ้าง คุณคงไม่มีทัศนะคติแบบนี้ จะบอกให้ว่า ความมั่นคง และสม่ำเสมอ นั้นเป็นสิ่งที่สำคัญในชีวิตคู่ ถ้าผมไม่มีความเห็นอกเห็นใจ ผมคงไม่จำเป็นต้องปรับตัว ผมคงไม่ต้องมาหาทางออกหลายๆทาง ทั้งในเรื่องการหาความรู้จากกูเกิล ซึ่งผมอ่าน paper ของทางฝรั่งควบคู่ไปกับอ่านวิกิ เน้นไปที่ฮอโมนเรื่องเพศเท่านั้น เพราะนี่คือสิ่งที่เป็นปัญหากวนใจผมในตอนนี้ และผมต้องการแก้มันให้ถูกทาง ผมไม่รู้หลอกว่าจะต้องไปแก้ปัญหาทางการแพทย์จากไหน เพราะผมไม่ไช่หมอ ผมถึงได้มาถามคุณ ซึ่งผมเคยคิดว่าจะฉลาดกว่านี้…แต่ผมคิดผิด

// ในข้อนี้ผมขอสอนคุณกลับ คุณด่วนตัดสินผม โดยที่เราไม่ได้รู้จักกันแม้แต่น้อย คุณอ่านแค่บทความที่เป็นไม่ถึงเศษเสี้ยวธุลีเดียวในใจผม แล้วคุณก็ทึกทักเอาเองว่าผมต้องเป็นอย่างโน้น อย่างนี้ โดยที่คุณเองก็ไม่ได้มาอยู่ใต้เตียงผม คุณไม่มีทางรู้ดีไปกว่าผม และข้อเท็จจริงสุดท้ายของข้อนี้ คือแฟนผมก็รู้สึกตัวและพวกเราเห็นพ้องกันว่า ชีวิตคู่ของเรานั้นสำคัญกว่า เราจึงช่วยกันหาทางออก วิธีของใครของมัน ได้อะไรดีๆแล้วเอามาแชกัน ไม่มีหลอกครับตัดสินใจคนเดียวไม่อย่างนั้นผมคงคบกันมาได้ไม่ถึงนี่

คำว่าเห็นแก่ตัว…ผมคืนให้นะครับ ผมไม่รับ
 

2.) เรื่องที่คุณบอกว่ายาคุมไม่มีผลต่ออารมณ์ทางเพศนั้น
 
       ผมไม่แน่ใจนะว่าคุณเป็นพยาบาล หรือหมอ(ในชีวิตจริง) กับคำตอบนี้ของคุณผมสารภาพเลยว่า..ผมเห็นต่าง แต่ผมก็ไม่ปิดกั้นนะ เพราะผมก็ไม่ไช่หมอและผมพร้อมรับฟัง ถ้าคุณตอบอย่างปัญญาชน แต่ๆๆๆผมเห็นด้วย ในเรื่องความเคลียดสะสมจากที่ทำงาน และพักผ่อนน้อยไม่เพียงพออันนี้ส่งผลจริงผมเชื่อ แต่คุณลืมข้อเท็จจริงอีกข้อที่ผมบอกคุณไปว่า เธอไม่ช่วยตัวเองมาเป็นระยะเวลาเกิน 4 เดือนแล้ว ซึ่งมันผิดวิสัยมาก //ผมเป็นแฟนเธอ ผมต้องรู้สิ ความถี่ต่อเดือนของเธอในการมีเซ็ก ในการช่วยตัวเองมันประมาณไหน ซึ่งถ้าวิเคราะห์จากที่ผมพิมละก็ คุณก็น่าจะเห็นแล้วว่า คู่เราไม่มีปัญหาถ้าอีกคนจะหลบไปช่วยตัวเอง และนั่นคือสิ่งที่พวกเรายอมรับและทำเป็นปกติหลายปีแล้ว ผมไม่ได้จมปลักอยู่กับอดีตว่าต้องมีอะไรกันทุกวันอย่างคุณว่าครับ ไม่งั้นเธอคงต้องรีแพลหีทุกปีมั้ย//กลับมาที่ เขาไม่ช่วยตัวเองมาเกิน4เดือน ทีนี้คุณเห็นความผิดปกติยังครับ ? ? ?
แต่ถ้าอ่านแล้วของขึ้และคิดจะโจมตีผมกลับ ไม่คิดที่จะช่วยเหลือสังคม อันเป็นจรรยาบัณตามวิชาชีพแล้วละก็ คุณไม่ต้องตอบกลับก็ได้ครับ ผมยินดีพิมฟรี