มีเรื่องมาปรึกษาค่า พอดีเราคบกับแฟนมาสองปีจะเข้าปีที่สามแล้วตอนแรกเป็นเพื่อนกันซึ่งเวลาแม่เราถามก็บอกว่าเป็นเพื่อนกันทุกอย่างก็ปกติดีค่ะ แล้วพอดีแฟนชอบมานอนบ้านเราค่ะ มีอยู่วันหนึ่งแม่ถามสรุปเป็นไรกัน พอเราบอกว่าเป็นแฟนกันแม่เราก็โมโหเลยค่ะ แบบคิดดีแล้วหรอ? เลิกกับคนเก่าแล้วคว้าใครก็ได้หรอ? มันซัพพอร์ตได้หรอเห็นแต่เราซัพพอร์ตเขา ซึ่งเราไม่เคยซัพพอร์ตเขา เขาก็ไม่ต้องมาซัพพอร์ตเราด้วยนะคะตรงนี้ เราก็บอกแม่ไปว่าไม่ได้ต้องการให้ใครมาซัพพอร์ต แล้วเขาก็โมโหใหญ่โตเลยค่ะแบบย้ายออกไปอยู่บ้านมันเลยไปไม่ต้องมาอยู่บ้านเขา แล้วเราก็ไม่ได้คุยกับแม่อีกเลยค่ะ บอกก่อนนะคะแฟนเราด้อยกว่าเราที่เขาเรียนไม่จบปริญญาตรีค่ะ นี้อาจจะเป็นเหตุผลที่แม่ไม่ชอบเขาแต่เราก็ไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลยค่ะ มีวิธีไหนบ้างมั้ยคะที่ทำให้แม่ปกติใส่เขา ตอนนี้คือแม่ก็ไม่คุยกับเขาแล้วเราด้วยค่ะ เรารู้สึกไม่ดีมาก ๆ เลยค่ะ ยังไม่ได้บอกแฟนเรื่องนี้ด้วยเพราะรู้ว่าเขาจะเป็นห่วงเรามากเพราะเราต้องร้องไห้ใส่เขาแน่ ๆ
การที่เขามีระดับการศึกษาด้อยกว่าคุณก็เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ว่าแม่คุณจะรู้สึกว่าเขาต่ำต้อยกว่าคุณ คนเกือบทั้งสังคมก็คิดแบบเดียวกัน ผช.ที่จะมาเป็นคู่ควรจะมีวุฒิ/ศักยภาพสูงกว่าผญ. แต่ยุคนี้คนมันเท่ากัน มีโอกาสพัฒนาได้ตามกำลังความสามารถ
ถ้าคุณจะให้แม่ยอมรับในตัวแฟน แฟนคุณต้องแสดงตัวว่ามีดี มีความสามารถ ทำมาหากินเลี้ยงคุณได้ อย่างน้อยไม่มาขอเงินพึ่งพิงคุณ ถ้าเราเป็นแม่เราก็อดห่วงไม่ได้ถ้าผู้ชายที่มาเป็นเขยจะมาเกาะครอบครัวกิน
ลองเริ่มจากการช่วยเหลือเกื้อกูลในครอบครัว ตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ มีน้ำใจ ทักทายปราศัยก่อน แม้ว่าแม่จะไม่คุยด้วยก็ตาม คุณเองก็ลองคุยแผนชีวิตกับแม่ให้แม่ได้รับรู้ ไม่ใช่ให้ผู้ชายมานอนบ้านโดยไม่มีเป้าหมายใดๆ