อายุ 40 รู้จักเพื่อนต่างเพศคนหนึ่งจากที่ทำงานเก่า มาเป็นเวลามากกว่า 10 ปี ในอดีตเคยอยู่ที่ทำงานที่เดียวกันเป็นเวลาเพียง 3 เดือน ไม่ได้สนิทสนมกันมากนัก แต่มักมีกิจกรรมเล่นกีฬาด้วยกันบ่อย และชอบดูหนังเหมือนกัน บางครั้งก็ชวนไปกินข้าวด้วยกันแต่ไม่บ่อยนัก และแล้วก็มีเหตุที่ต้องย้ายงานจากกัน ในจังหวะที่รู้ว่าต้องย้ายที่ทำงานเป็นคนละจังหวัดและต้องจากกัน รู้สึกเศร้าใจในครั้งแรกๆที่รู้ แต่แล้วก็เพิ่งมารู้ใจจริงๆ อีกครั้งว่าน่าจะชอบเขา แต่ด้วยสถานะที่ต้องห่างกันจึงทำใจได้ไม่นานนัก แต่ยังคงมีติดต่อพูดคุยกันบ้างบางคราว จนห่างหายไปจากกันนับ 10 ปี จนกระทั่งชีวิตต้องเวียนกลับมาพบกันอีกครั้ง เนื่องจากทำงานในสายงานใกล้กัน (ซึ่งขณะนี้สถานะเราก็มีแฟนที่แต่งงานกันแล้ว และรักกันดี ไม่เคยทะเลาะกัน) ในช่วงแรกๆ ความรู้สึกที่เคยชอบนั้นมันหายไปทั้งหมดแล้ว แต่เมื่อหลังๆเจอกันบ่อยขึ้น ก็ทำให้รู้ว่าความรู้สึกชอบนั้นได้กลับมาอย่างรวดเร็วแบบไม่ทันรู้ตัว แต่ต่างฝ่ายก็ต่างให้เกียรติกันในแบบเพื่อน ไม่มีการพูดคุยหยอกล้อหรือจีบใดๆ หรือมีเหตุที่ต้องให้คิดว่าสนิทมากกว่าเพื่อน กิจกรรมที่ทำร่วมกันยังคงเป็นสิ่งที่ทั้งเขาและเราชอบแบบเดียวกัน เป็นเหตุให้จิตเราผูกพันธ์กับเขามาก มักนึกถึงเขา คิดถึงเขาตลอดเวลา แต่ความรู้สึกแบบนี้มันทรมานมาก เพราะไม่สามารถทำหรือเป็นได้มากกว่านี้ ความรู้สึกนี้เกิดขึ้นมา 3 ปีแล้ว โดยที่ไม่จางหายไปไม่ว่าจะตัดใจอย่างไรก็ตาม ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่เคยทำอะไรที่ให้เรารู้สึกพิเศษกว่าเพื่อนปกติเลย เคยทั้งพิจารณาจิตใจตนเองว่ารู้สึกอะไรต้องการอะไร แต่ก็ยังตอบคำถามตัวเองไม่ได้ และเคยรอคอยเวลาที่ผ่านไปเพื่อจะช่วยเยียวยาให้จิตใจกลับมาเหมือนเดิม(ให้ไม่รู้สึกชอบ) แต่แล้วก็ล่วงเลยมา 3 ปี โดยไม่มีอะไรทำให้ความรู้สึกลดลงได้เลย จึงอยากขอคำแนะนำที่จะทำให้ตัดความรู้สึกแบบนี้ออกไปให้ได้ / รู้เพียงว่าจะตัดใจได้ก็ต่อเมื่อต้องห่างออกจากกันและไม่ต้องเจอกันอีกเลย พอมีทางอื่นไหม (ปล.1 เคยเปรียบเทียบระหว่างแฟนตัวจริง กับเพื่อนคนนี้ พบว่าเขาทั้งคู่มีหลายอย่างที่เหมือนกันมาก แทบจะซ้อนทับกันได้อย่างสนิท มีเพียงบางอย่างที่ต่างกันบ้าง เลยอาจทำให้รู้สึกชอบเขามาก หรือถ้าหากตั้งคำถามว่า ถ้าย้อนเวลากลับไปได้จะเลือกใครเป็นแฟน ก็ยังคงเลือกแฟนคนเดิม ไม่เปลี่ยนเป็นเพื่อนคนนี้ได้ แต่อย่างไรก็ตาม มันคือความรู้สึกที่นึกถึงเพื่อนคนนี้ตลอดเวลาเหมือนเดิม) (ปล.2 เราเองยังไม่เคยบอกเพื่อนถึงความรู้สึกที่เรามี และสิ่งที่เราเป็น ยังคงเลือกเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในใจไว้คนเดียวแบบนี้ไปตลอด- คำถามคือ ควรบอกเขา หรือไม่ เผื่อเขารับรู้แล้วจะมีอะไรที่ดีขึ้นได้บ้าง)